Mijn ouders waren vroeger geabonneerd op (toen nog) het Nieuwsblad van het Noorden, met daarin gedurende meer dan drie decennia elke dag een cartoon van Nico Visscher (‘Korrel’). Vooral diens tekeningen, die uitkwamen als het brood weer eens duurder was geworden, zijn me bij gebleven. Eentje daarvan leverde hem in 1984 een hoge internationale onderscheiding op. Een magere zwarte hand probeert door de ’tralies’ van een streepjescode tevergeefs een stuk brood te pakken. Nico’s tekeningen zijn dankzij een duidelijke eigen stijl zeer herkenbaar. Twee jaar geleden wijdde het Stripmuseum in Groningen een expositie aan hem ter gelegenheid van zijn vijftigste jubileum als tekenaar.

De omslag van de Snelbinder gaat al vele jaren getooid met een tekening van de hand van de ruim 80-jarige cartoonist. Desgevraagd kan Nico niet precies aangeven hoe lang hij al cartoons heeft aangeleverd voor het afdelingsblad. Hij denkt een jaar of vijf. Maar volgens zijn vrouw verschenen zijn tekeningen al toen ze, even rekenen, 16 jaar geleden vanuit de Korrewegwijk verhuisden naar De Meeuwen nabij de Oosterpoort. Dus waarschijnlijk komt 20 jaar dichter bij de werkelijkheid. Zijn tekeningen hielden (bijna) steeds verband met een artikel in het blad. De laatste jaren passeerden o.a. de revue: de Keiweek (fiets vastgeketend aan zware metalen bal), mogelijke afsluiting Folkingestraat voor fietsers (agent strooit spijkers bij wijze van ‘proef’), de electrische fiets (met stroomafname van een bovenleiding). Hij heeft al zijn tekeningen voor de Snelbinder op een CD gezet, die hij begin februari aanbiedt tijdens een bezoekje. Daarvoor was deze keer een bijzondere aanleiding, want, zo luidde zijn mailtje aan afdelingssecretaris Màrria: ‘Hierbij de tekening voor de volgende (en laatste) snelbinder… ‘t Is mooi geweest.’ Het in februari verschenen nummer was dus hoogstwaarschijnlijk het laatste met een prent van hem op de voorplaat. Dat zal wennen worden….

Nico houdt van fietsen, net als zijn vrouw. Niettemin is hij geen liefhebber van evenementen als de Drentse Rijwielvierdaagse. Nee, bij voorkeur doorkruist hij in zijn eentje het Noord-Groninger platteland. Fietsen levert inspiratie op. Zijn liefde voor de fiets heeft hij niet van zijn moeder geërfd. Zij heeft namelijk nooit een rijwiel bereden. Dat was vroeger ook niet zo nodig. Men hoefde maar een klein gebied te bestrijken en dat kon prima te voet. Dat Nico tekenaar is geworden, is ook niet tot zijn ouders te herleiden. Wellicht dat zijn juffrouw op de kleuterschool hem daartoe heeft geïnspireerd.

Als tegenprestatie voor zijn Snelbinder-tekeningen krijgt Nico elk jaar als een fles wijn aangeboden, bij voorkeur met een fiets(er) op het etiket. Daarvan zijn er echter niet zoveel. En wijnen van Cono Sur en Gestolen fiets, die ook nog eens biologisch zouden zijn, waren hem al eens ten deel gevallen volgens Màrria. Deze keer moest Nico daarom ‘genoegen’ nemen met fles met een etiket zónder. Maar dat leek hem helemaal niet te deren, toen hij een houten kistje met twee flessen Corbières-wijn in ontvangst nam.

Rein Rosing